Bu günlerde elektriksiz hayat düşünülemiyor. Elektrikle evlerimizi, sokakları aydınlatıyoruz, evlerde ve fabrikalarda ısınım sağlıyoruz. Elektrik sayesinde evlerde ve ofislerde kullanılan elektrikli cihazlar ve fabrikalarda kullanılan donanım çalışır.

Dünyada yoksulluğun giderilmesinde esas konu enerjiye ulaşımın kolaylaştırılmasıdır. Dünyada 1,6 milyar insanların (yani Dünya’nın nüfusunun %27’sinin) elektrik kullanma imkânı olmadığını biliyor muydunuz?

Buharlık kömürü, aynı zamanda enerji kömürü olarak biliniyor ve termik santralarında elektrik üretimi için kullanılır. İlk termik santralarında büyük parça kömür kullanılıyordu, kömür buhar kaldırmak için kazanlarda büyük ızgaralarda yakılıyordu. Bizim günlerde kömür kullanılmadan önce toz haline getirilir, bunun sayesinde kömürün yüz ölçümü artar ve kömür daha hızlı yanar. Kömür tozunu kullanan böyle sistemlerde kömür tozu kazan içine üflenir ve yüksek bir sıcaklıkta yanar. Sıcak gazlar ve ısı enerjisi, kazanda yerleştirilen borularda bulunan suyu buhara dönüştürür. Buhar yüksek basınç uygulanarak çok kanatlı üfleçlerin bulunduğu türbinlere verilir. Sözü geçen kanatları itip türbinin milini yüksek hızla döndürür. Milin diğer ucunda bulunan jeneratör, tel ile sarılmış bobinlerden ibarettir. Bobinler güçlü manyetik alanda dönerek elektrik oluşturur. Türbinden geçtikten sonar buhar yoğunlaşır ve yeniden ısıtılmak üzere kazana verilir.

Üretilen elektrik enerji 400000 V’a ulaşan yüksek gerilime dönüştürülür. Bu da tasarrufu ve elektrik hatlardan verimli bir şekilde iletimi sağlar.

Tüketim noktasına, yani evlerimize ulaştığında elektrik gerilimi 100-250 V’a düşürülerek daha tehlikesiz hale getirilir.

Bu günlerde kömür tozunu kullanan sistemler baya yaygındır, dünyada elektriğin %90’ı bu şekilde üretilir. Kömür tozu ile çalışan sistemleri günden güne geliştirilir ve modernleştirilmektedir, yeni yakma yöntemleri icat edilir. Bu da daha az miktar kömürden daha çok elektrik üretebilmeye yol açar, demek ki termik santraların termik faydalı çalışma katsayısı yükselir.

Çelik insanın hayatında çok önemli bir rol taşır. Otomobil, tren, bina, gemi, köprü, buzdolabı, tıbbi donanım hepsi çelikten üretilmiştir.

Çelik, günlük hayatında kullandığımız şeylerin çoğununun günlerimizde üretimini sağlayan makineleri üretmek için gereklidir.

Kömür dökme demir ve çeliğin üretiminde çok büyük rol oynar; çeliğin yaklaşık %64’ü, kömürü kullanan maden fırınlarda üretilen dökme demirden üretilir. Her sene dünyada 1 milyar ton civarında  çelik üretilir ve buna yaklaşık 550 milyon ton kömür gider.

Maden fırını; demir cevherini, koklaşan kömürlerden elde edilen kok ve az miktarda kireç taşını kullanır. Bazı maden fırınları, para tasarrufunu sağlamak üzere daha ucuz ve üflenen kömür tozu yakıtı olarak bilinen buhar kömürünü kullanır.

Kok; erimeyi kolaylaştıran fiziksel özelliklere sahip olan ve havasız bir ortamda sıcaklık etkisinde gözenekli parçalara dönüşen koklaşan kömürlerden üretilir. Koklaşan kömürlerde aynı zamanda kükürt ve fosfor oranı düşük olması lazım. Böyle kömürler epeyce az rastlandığı için elektrik üretiminde kullanılan buhar kömürlerinden daha pahalıdır.

Koklaşan kömür ufalanır ve temizlenir. Sonra kok bataryası olarak bilinen kok fırınlarının zincirinde işlenir. Bu işlem sırasında yan malzemeler yok edilip kok üretilir.

Hammadde (demir cevheri, kok ve kaynak tozu) maden fırınına fırının üst kısmından verilir. Hava yaklaşık 1200 °С’ye kadar ısıtılıp fırının alt kısmında bulunan ejektörlerden verilir. Havanın gelmesi, kokun yanmasını sağlar, bu arada kimyasal reaksiyonu başlatan karbon monoksit oluşur. Demir cevheri, oksijen yok edilme yoluyla demire dönüştürülür. Sonuçta demir ile karbon alaşımı olan dökme demir oluşur.

Dökme demir, büyük miktarda kireç kullanılarak ve temizliği en az %99 olan oksijen verilerek konverter fırınlarında işlenir. Oksijen reaksiyonu, sıcaklığı 1700 °С’e arttırıp katkı maddelerini oksitler ve böylece değişik tür çelik üretilir. Ortalama olarak 1 ton çelik üretimi için 0,63 ton kok kullanılır.